Zespół Dworsko-Parkowy z 1823 roku

Pierwsze wzmianki o Szteklinie pochodzą z XIV w. Był to majątek, który w I połowie XVI w. należal do F. Klińskiego. W 1780 r. dobra znajdowały się we władaniu M. Grąbczewskiej, w 1858 r. - właścicielem był Niemiec o nazwisku Rehefeld. W latach 1903-12 jako właściciel Szteklina wymieniany jest Teofil Bielecki a następnie rodzina Michałowskich.

Po parcelacji majątku, która nastąpiła w 1935 r. Resztówka o powierzchni 30,65 ha wraz z dworkiem i zabudowaniami gospodarczymi przeszła w ręce Krystyny Węsierskiej z domu Michałowskiej. W 1974 r. Krystyna Węsierska przekazała całość na rzecz Skarbu Państwa w zamian za emeryturę rolniczą. W 1975 r. dwór wraz z zabudowaniami wpisany został do rejestru zabytków. Około 1980 r. nabył go Tomasz Padlewski, od którego odkupił go potem Albin Ossowski.

Modrzewiowy budynek dworu powstał około 1827 r. Na krawędzi wzniesienia nad obniżeniem pomiędzy jeziorami Szteklin i Sumińskim. Około połowy XIX w. po północnej stronie dziedzińca przed dworem wzniesiono murowaną stajnię połączoną z wozownią (późniejsza obora). Około 1870 r. nastąpiła przebudowa dworu i stajni, wzniesiono równocześnie budynek ceglanego spichlerza usytuowanego pomiędzy dworem a stajnią.

W II połowie XIX w. przy dworze założono ogród z naturalistycznymi elementami. Na początku XIX w. powstałą drewniana stodoła zamykająca dziedziniec dworski od zachodu. Ówczesny właściciel Bielecki dobudował też werandę do dworu i przebudował stajnię. Po II wojnie światowej stan zespołu zaczął się pogarszać. Od 1980 r. Nowy właściciel rozpoczął remont dworu i pozostałych części zespołu w tym również przeprowadził prace przy drzewostanie części ogrodowej. W 1981 r. wichura zniszczyła stodołę, która została skreślona z rejestru zabytków w 2004 r.